źródło: www.latarnie.pl
Latarnia morska Stilo położona w odległości pięciu kilometrów od wsi Stilo (zwanej również Osetnik) oraz ok. 10 km na wschód od miasta Łeba, jest charakterystyczną budowlą o kształcie ściętego ostrosłupa, na szesnastokątnej podstawie.
Latarnia pomalowana jest w trzy charakterystyczne pasy – czarny u dołu, biały pośrodku i czerwony na górze. U szczytu latarni znajdują się dwie galerie widokowe i laterna, do której nie ma dostępu. Latarnia Stilo została zbudowana na początku XX wieku i odznaczała się bardzo nowoczesną, jak na tamte czasy, techniką budowy – stalowe elementy połączono śrubami, co jest doskonale widoczne wewnątrz budynku. Obok wieży stoi domek latarników, w ekipie latarników znajduje się też pani Weronika Łozicka.
W związku z brakiem nowoczesnego oznakowania nawigacyjnego pomiędzy Rozewiem na wschodzie i Czołpinem na zachodzie dla bezpieczeństwa żeglugi, z początkiem XX wieku rząd pruski podjął decyzję budowy latarni morskiej i ostrzegawczego urządzenia dźwiękowego. Pod lokalizację latarni wybrano wydmę o wysokości 45 m, położoną na północ od Chat w Stilo koło Nowego Sasina (Stilokathen bei Neu – Sasin). Projekt latarni został opracowany na początku XX wieku, a jego głównym projektantem i później konstruktorem był Walter Körte (1855-1914), uznany pruski specjalista budowlany z Berlina. Budowę latarni rozpoczęto wiosną w 1904 r. i po dwóch latach oddano do eksploatacji.
Wysokość latarni: 33,4 m
Wysokość światła: 75 m n.p.m.
Zasięg światła: 23 Mm
Położenie geograficzne:
szerokość 54°47’18” N
długość 17°44’11” E